Fred is inmiddels vijf jaar parkcoach in het Spoorpark en kent het park als zijn broekzak. Hij geniet van de ontmoetingen, spreekt bezoekers aan waar nodig en helpt het park veilig en gezellig te houden.
Voordat Fred parkcoach werd, maakte hij al kennis met het Spoorpark, toen nog een kaal grasveld op het voormalige Van Gendt- & Loosterrein. “Ik was buddy bij het AZC. Samen met een paar asielzoekers en een student organiseerde ik een voetbalactiviteit. We belandden op dat grasveld en pas later realiseerde ik me: ik stond midden in wat nu het Spoorpark is. En kijk nu: wat een prachtig park, een burgerinitiatief midden in de stad. Dat vind ik geweldig.”
Het was zijn vrouw die hem wees op de oproep voor parkcoaches. “Ja, dat is wat voor mij, dacht ik meteen. Met mijn onderwijsachtergrond kende ik ‘het vingertje’ al. Maar parkcoach zijn draait niet om streng zijn, het gaat om mensen op een manier aanspreken die bij ze past. Dat kan ik, dat durf ik. En ik ben een mensenmens. Dát is misschien nog wel het belangrijkste.
Het voordeel van werken in het park vindt Fred de enorme diversiteit die hij dagelijks tegenkomt. “Je ontmoet hier de doorsnee samenleving: van jong tot oud, van alle rangen en standen en kleuren. Het publiek is heel gemengd en dat maakt het juist zo leuk. De Stadscamping voegt daar nog een extra dimensie aan toe, omdat die ook bezoekers van buiten de stad trekt.
Wat doet een parkcoach eigenlijk?
De coaches lopen altijd met z’n tweeën een ronde van twee uur in het weekend. “We houden een oogje op de regels die Tilburgers zelf in dit burgerinitiatief hebben afgesproken: geen fietsen in het park, geen honden en aan de oostkant geldt een alcohol- en rookverbod. Zeker bij de fontein is dat belangrijk, daar spelen veel kinderen. Af en toe vragen we iemand de muziek wat zachter te zetten, delen we afvalzakjes en asbakjes uit op het grasveld of spreken we jongeren aan bij de Urban Area. En fatbikes, ja, dat is echt een ding. Vooral op drukke dagen kunnen er gevaarlijke situaties ontstaan. Gelukkig werken we daarin samen met boa’s en politie, die ook bekeuren als het nodig is. Zelf mogen en kunnen wij niet handhaven, maar ik geef ook liever een compliment. Als iemand zijn fiets netjes aan de hand heeft, zeg ik altijd: fijn dat u dat doet.”
Bijzondere ontmoetingen
Het mooiste van dit werk zijn de mensen, benadrukt Fred nog maar een keer. “Ze intrigeren mij het meest. Of het nu druk is of rustig, er zijn altijd ontmoetingen. Een kort praatje op een bankje in de schaduw, iemand goedemorgen wensen.” Bijna alle gesprekken zijn positief. Hij kan zo talloze voorbeelden noemen. Zoals de camperbestuurder die verkeerd het park inreed en eigenlijk op de Stadscamping moest zijn. “We hebben ze de weg gewezen en daarna vroegen ze ons zelfs om tips voor hun verblijf. Dat maakt een ontmoeting waardevol.”
En dan zijn er de jongeren bij de Urban Area. “Laatst drie jonge mannetjes ontmoet, keurig met helm op, zo fijn aan het spelen. Ze stonden heel open en vrij in het leven. Ontwapenend. Dan denk ik: er is nog hoop. Want eerlijk is eerlijk, we zien helaas ook steeds vaker incidenten met steeds jongere jeugd.” Hij ziet ook hoe bezoekers zich ontwikkelen. “Er is een knul die we al vijf jaar tegenkomen. In het begin daagde hij ons uit door steeds op de fiets te stappen, hij wist dat het niet mocht. Het tweede jaar weer, maar in het derde jaar voelde ik een omslag. En nu is hij bijna zelf de ‘parkcoach’ van de Urban Area. Zo mooi om die ontwikkeling mee te maken en daar een klein aandeel in te hebben.”
Helpen bij festivals
Als parkcoach in het Spoorpark kun je veel meer doen dan rondes lopen. “Je kunt ook meehelpen bij festivals. Ik was nog nooit op een festival geweest, dus de eerste keer Spoorpark LIVE wist ik niet wat ik zag! Je staat als vrijwilligers aan de rand van een festival en kunt allerlei rollen oppakken: van tickets scannen tot catering, of het begeleiden van mensen met een beperking. En natuurlijk krijg je als vrijwilliger ook vrijkaarten voor Spoorpark LIVE of voorstellingen bij festival Circolo.”
Voor Fred is festival Circolo elk jaar een hoogtepunt. “Die circusgemeenschap… iedereen gaat met elkaar om, of je nou artiest bent of bouwer. Zo’n vreedzame sfeer, dat ontroert me telkens weer.”
Nieuwe parkcoaches nodig
De coaches staan er niet alleen voor. “We krijgen steun van Renewed, boa’s, politie en buurtpreventie. Elk jaar hebben we bijeenkomsten om af te stemmen hoe we mensen aanspreken en welke thema’s spelen.” Op vrijdag, zaterdag en zondag zijn er altijd twee vaste shifts van parkcoaches, tussen drie en vijf uur en tussen vijf en zeven uur. Fred: “We lopen altijd met z’n tweeën. Op drukke dagen zou een extra ronde fijn zijn. Zeker ’s avonds, als er gebarbecued wordt en spullen blijven liggen, is dat belangrijk. Het scheelt onze prikulateurs-collega’s de volgende dag heel veel werk.”
Nieuwe parkcoaches zijn daarom meer dan welkom. “Het team is al redelijk divers. We hebben mensen met verschillende achtergronden, mannen en vrouwen. Wat we nog missen zijn jongeren, dat zou het team compleet maken.” Wie zich aan wil sluiten, is welkom. “Je moet mensen durven aanspreken zonder politiepet op. Met een zachte hand en een beetje pedagogisch gevoel. Je moet iets met mensen hebben. Want dat is de kern van dit werk: mensen ontmoeten, verbinden en het park samen mooier maken.”
Fred besluit met een glimlach: “Ik noem mezelf wel eens gekscherend ambassadeur van het park. Maar eigenlijk ben ik dat ook gewoon. Ik ben enthousiast en dit park verdient dat enthousiasme.”
Zie jij het zitten om als parkcoach aan de slag te gaan? Stuur een e-mail naar info@spoorparktilburg.nl
Meer verhalen van onze vrijwilligers
