Een werkplek van 37 meter hoog, midden in het Spoorpark: dat klinkt toch als een droom? Voor torenwachter Miles is het gewoon zijn vrijwilligersbaan bij de Kempentoren.
“Een werkplek van 37 meter hoog, midden in een park. Wie heeft dat nou?” zegt vrijwilliger Miles als hij boven op Kempentoren staat. “Het uitzicht is elke keer anders. Soms zie je tot België, soms alleen de wolken. En wist je dat je bij helder weer zelfs naar de Pagode in de Efteling kunt zwaaien?”
Als vrijwilliger in het team van torenwachters checkt hij of de toren nog veilig is: geen loszittende planken, geen rommel, geen graffiti. “Elke dag van de week wordt dit door één van ons gecheckt. Als ik boven ben, loop ik twee rondjes in tegenovergestelde richting. Zo weet ik zeker dat ik niks mis. En natuurlijk geniet ik nog even van het uitzicht.”
Van bezoeker tot torenwachter
Ruim anderhalf jaar geleden zag Miles een oproep voor vrijwilligers op Facebook. “Ik kwam al graag in het Spoorpark, maar toen dacht ik: waarom niet ook iets terugdoen? En zo werd ik torenwachter.” Miles woont op loopafstand van het park en werkt daarnaast 32 uur in de horeca. “Dit vrijwilligerswerk is echt iets anders. Ik ben buiten, in beweging, even weg uit de drukte. En wat ik ook bijzonder vind aan dit werk: je ziet direct resultaat. Mensen genieten voor je ogen van het park waar jij aan meehelpt.”
Miles: “Het Spoorpark is anders dan andere plekken. Waar in Nederland vind je nou zo’n bijzonder park? Je kunt er sporten, uitrusten, spelletjes doen op het gras, barbecueën of gewoon een drankje drinken. Iedereen doet zijn eigen ding. Dat geeft een fijne sfeer.”
Vrijwilliger én aanspreekpunt
Ook het contact met bezoekers maakt zijn werk bijzonder. “Soms durven mensen de toren niet op, dan probeer ik ze wat moed in te praten. Zeker als het hard waait en de toren flink beweegt. Iets wat juist goed is! Of ik geef uitleg over wat je allemaal ziet vanaf boven.” Andere keren moet hij even ingrijpen. “Laatst in de winter zag ik twee jongens bovenop de toren pepernoten naar beneden gooien. Ik wachtte ze beneden op en vroeg of ze die zelf wilden opruimen. Dat deden ze netjes. Meestal hoef je het alleen maar vriendelijk te vragen.”
Jong bloed gezocht
Miles is met zijn 32 jaar een van de jongere vrijwilligers. “De meeste mensen in het team zijn wat ouder. Het zou mooi zijn als er wat jongeren bijkomen. Juist omdat hier veel jonge mensen rondlopen, is het goed als zij ook vertegenwoordigd zijn in het team.” En goed nieuws: er is plek. “We zoeken nog versterking bij de torenwachters. Iemand die het leuk vindt om buiten te zijn, sociaal is en het fijn vindt om af en toe een rondje toren te lopen. Je hoeft geen superheld te zijn, maar een beetje betrokkenheid is wel fijn.”
Zie jij het zitten om torenwachter te worden? Stuur een e-mail naar info@spoorparktilburg.nl
Niet verplicht, wél gewaardeerd
Vrijwilliger zijn voelt voor Miles niet als een verplichting. “Maar ik ben wel trouw. Je laat je rondje niet zomaar schieten. En er is volop waardering. We hebben twee keer per jaar een gezellige vrijwilligersborrel, je krijgt toegang tot Spoorpark Live en ik mocht mee met de vollemaanwandeling. Met een stadsgids, onder de sterren, vanaf de toren. Magisch.”
Tips van de toren
Zijn ultieme tip? “Ga eens aan het begin of eind van de dag de toren op. Met zonsopkomst of zonsondergang is het uitzicht echt spectaculair.” En wie denkt dat hij alles al gezien heeft, heeft het mis. “Ik heb hier al van alles meegemaakt. Een defensieteam dat kwam oefenen en ging tokkelen vanaf de toren bijvoorbeeld. Het blijft elke keer bijzonder.”
Meer verhalen van onze vrijwilligers
- Vrijwilligers Mike en Mare: Vader en dochter in actie voor een schoner Spoorpark
- Vrijwilliger Ad: “De sfeer is heel gemoedelijk.”
