Vrijwilligers zijn een onmisbare factor voor het Spoorpark. Zonder hen zou er niemand kunnen genieten van een mooi en schoon Spoorpark. Daarom zetten wij ze graag in het zonnetje. Deze keer hebben we gesproken met Rob, die vrijwel na de opening van het park is begonnen als vrijwilliger. Rob zit in meerdere vrijwilligersteams en is daarom ook erg vaak in het park te vinden.
Hoe ben je bij het Spoorpark terecht gekomen?
“Ik ben bij het Spoorpark gekomen omdat ze mensen zochten bij het Spoorpark, dit hoorde ik op de openingsfeesten. Zo is het balletje uiteindelijk aan het rollen gegaan. Gaandeweg ben ik in verschillende functies actief geworden.”
Welke functies zijn dat?
“Ik ben actief als poortopener in het weekend. Ik ben dan de eerste die in het park komt. Ook ben ik prikkelateur, dit doe ik één keer in de twee weken op zondagochtend, samen met iemand anders. Verder ben ik Parkcoach, dit doe ik ook ongeveer één keer per week. Ook ben ik iemand die bij de groep zit van de Kempentoren. Hierbij houd ik in de gaten of alles daar goed gaat. Ten slotte ben ik betrokken bij het team van Lucy, van het levend water. Ik heb hiervoor bijvoorbeeld op verschillende plaatsen in het park kastjes opgehangen, waarmee we de temperatuur en de luchtvochtigheid van kunnen controleren.”
Hoeveel dagen ben je per week bezig als vrijwilliger?
“Op dit moment doe ik dit drie dagen per week. Dit was in het verleden meer, maar ik heb sinds twee jaar weer een baan gekregen als conciërge op een basisschool. Dit doe ik vier dagen in de week. Hier heb ik bewust voor gekozen, zodat ik op donderdag kan klussen voor de Stadscamping. Wij noemen deze dag daarom ook wel ‘doenderdag’.”
Waar klussen jullie op dit moment aan?
“We zijn druk bezig met De Blokkendoos, de wagon bij de ingang van het park. Deze bouwen we namelijk om tot een Bed & Breakfast. Deze accomodatie wordt een stuk luxer en uitgebreider dan de rest van de Stadscamping.”
Hoe is de sfeer bij het Spoorpark?
“Heel goed. Ik ben in het verleden ook bij andere organisaties vrijwilliger geweest en ik vind dat bij zowel de Stadscamping als het Spoorpark de vrijwilligers erg gewaardeerd worden. Zo hebben we 1 á 2 keer per jaar een bijeenkomst of BBQ, en daarnaast krijgen we gratis kaarten voor verschillende festivals die in het park plaats vinden. Ik waardeer dit zeker, en ik denk niet dat ik de enige ben.”
Verschilt het zo erg met het Spoorpark?
“Op sommige plekken wel, maar niet overal. Ik ben ook in de Piushaven actief geweest, maar dat is gaandeweg een beetje verlopen. Niet zo zeer omdat ik daar niet gewaardeerd werd, maar ik woonde daar in de buurt. Het was voor mij praktisch om daar vrijwilligerswerk te doen, maar ik woon er inmiddels niet meer. Er zijn ook andere activiteiten die ik in het verleden heb gedaan als vrijwilliger waarbij ik het gevoel had dat het minder gewaardeerd werd. Dan werd er wel tegen je gezegd dat je belangrijk werk doet, maar op een andere manier kwam er geen waardering uit. Maar hier bij het Spoorpark heb ik dat gevoel wel.”
We hebben verschillende vrijwilligersteams bij het Spoorpark, en jij zit in meerdere.
“Ja, in de weekenden maak ik het park ook open, en je merkt dan dat er in de ochtend nadat ik het open heb gemaakt, er enorm veel mensen komen om te joggen. Het heet wel officieel het Spoorpark, maar ik heb ook een beetje het gevoel alsof het een ‘Sportpark’ is. Ik denk ook wel dat het park dit probeert uit te dragen, dat merk je ook wel aan het feit dat er een ‘skate-bowl’ is, en ook op het pumptrack en het basketbalveld.”
Wat is je gezinssituatie?
“Ik ben niet getrouwd en ik heb ook geen kinderen. Dit betekent dat ik zelf makkelijk over mijn tijd kan beschikken en besluiten om hier actief te zijn.”
Hou je nog wel tijd over aangezien je hier zo actief bent?
“Ik ben bij een gennootschap actief sinds 2012. Wij doen soms wat acties met betrekking tot de brabantse cultuur, om dat onder het voetlicht te brengen. Maar het valt me de laatste tijd op dat de media ter plaatse er heel weinig aandacht aan besteed. Wij zijn niet alleen actief in Noord-Brabant, maar ook in Zuid-Brabant. Dat betekent dus ook dat we af en toe wat dingen in België doen. Eventueel een bezoek brengen aan een stad met een stadsgids erbij. Zorgen dat we wat over de historie meekrijgen. Zo zijn we bijvoorbeeld naar Antwerpen geweest om daar een straatnaambord op te hangen.”
Van alle functies die je hier bekleedt; welke vind je het leukst?
“Ik vind de functie van Parkcoach erg leuk, omdat je hierbij sociaal contact hebt met de bezoekers van het park. Niet alleen het aanspreken van mensen, maar ook af en toe even een praatje maken met mensen die zitten te bbq’en, of aan het picknicken zijn. Dan lopen wij bijvoorbeeld even op hen af om te vragen of ze hun eigen spullen later zelf kunnen opruimen. Niet iedereen heeft namelijk het besef dat dit belangrijk is. Als ik de zaterdag Parkcoach ben en op zondag moet prikken, betekent dit dat ik diezelfde rotzooi de dag erna kan gaan opruimen. Wij ruimen als prikkers liever niet alles op, het zou veel makkelijker zijn als iedereen hun eigen spullen zelf zou opruimen.”
Ben je op zo’n zondagochtend veel tijd kwijt met het prikken?
“Ja, op zondagochtend loop ik meestal met Jenny. Wij zijn eigenlijk ongeveer 2,5 uur bezig met zijn 2en. Maar er zijn natuurlijk ook genoeg mensen die wel hun eigen spullen opruimen. Ik ben ook erg blij met de peuken-campagne omdat ik weet van verschillende prikkers dat ze enorm veel last van hun gewrichten hebben gekregen. Sommigen zijn om deze reden ook gestopt met hun werk als vrijwilliger.”
Wat vind je het leukste aan het werk, ben ben je bewust dat je je zoveel inzet voor het park?
“Het contact wat je hebt met de mensen in het park, het sociale aspect. En ja, daar ben ik me wel bewust van. Af en toe had ik het gevoel dat ik geen tijd meer voor mezelf had. Nu heb ik dat wel een beetje teruggeschroefd, waardoor ik wat meer vrije tijd heb.”
